Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Ille incendat?

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

An eiusdem modi?

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Ut pulsi recurrant?

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Quo tandem modo?

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.

Ipse negat, ut ante dixi, luxuriosorum vitam reprehendendam, nisi plane fatui sint, id est nisi aut cupiant aut metuant.

1. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
2. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
3. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
4. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
5. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

• Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
• Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
• Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si
imperes quod facere non possim.

Atque ut reliqui fures earum rerum, quas ceperunt, signa
commutant, sic illi, ut sententiis nostris pro suis
uterentur, nomina tamquam rerum notas mutaverunt.

Duo Reges: constructio interrete. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Audeo dicere, inquit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Bork